Ήθη και έθιμα

Γκίνι ανταμουσίμου! Καλώς Ανταμώσαμε!
Αγαπητοί φίλοι, Σας καλωσορίζω στην εναρκτήρια εκδήλωση του 29ου Ανταμώματος της ΠΟΠΣΒ αφιερωμένη στο βλάχικο γάμο.Ο γάμος δεν είναι μια απλή τελετουργική εκδήλωση του κοινωνικού βίου. Αναπαριστά, μέσα από το τελετουργικό του, τα τραγούδια του και τους χορούς του με τους ξεχωριστούς συμβολισμούς τους, την αντίληψη για την κοινωνία και τις ανθρώπινες σχέσεις, για τον ίδιο τον  κόσμο.Το σημαντικότερο δε που προκύπτει απ’ το γάμο είναι η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Η βλάχικη οικογένεια ξεπερνά τα δύο αρχικώς συμβαλλόμενα μέλη της, τον άνδρα και τη γυναίκα, και σημαίνει ταυτόχρονα πολύπλευροι δεσμοί. Αυτό παραμένει ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της βλάχικης οικογένειας μέχρι και σήμερα. 

Κατά τις 3 πρώτες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας οι γυναίκες έπλεναν τα ρούχα και ετοίμαζαν το σπίτι.

Μικρός σαν ήμουν και ξημέρωνε του Λαζάρου ξυπνάγαμε πρωί-πρωί να βγούμε να πούμε τα κάλαντα στο χωριό.
Είχαμε προμηθευτεί από την προηγούμενη τις πιο μεγάλες κουδούνες και τα πιο μεγάλα κυπριά για να κάνουμε τον σαματά μας. Αυτά ή τα κρεμάγαμε γύρω από την μέση με τρηχιά ή τα κρεμάγαμε μαζί με το περιλαίμιο του ζώου ένα σε κάθε μας ώμο. Ήμασταν μικρά βλέπεις και άμα βάζαμε ένα στο δεξι ώμο θέλαμε και ένα στον αριστερό για αντίβαρο.

Τα έθιμά του τοκετού και της γέννας  που θα περιγράψουμε αφορούν  τους βλαχόφωνους Έλληνες  με  μόνιμη εγκατάσταση.
Η έγκυος γυναίκα (γκριάου μπλιάρι) φροντίζονταν  καλά από κάθε άποψη, ιδιαίτερα από άποψη καθαριότητας. Δεν τη έβαζαν και ούτε την άφηναν να κάνει βαριές δουλειές. Όταν φαίνονταν καθαρά η εγκυμοσύνη, την επισκέπτονταν συγγένισσες και γυναίκες της γειτονιάς, οι οποίες ήταν  πάντα προσεκτικές και στις συζητήσεις(απέφευγαν να μιλάνε για κακές γέννες και για αποβολές).
Οι Βλάχοι ποτέ δεν ρωτούσαν να μάθουν την ημερομηνία που αναμένονταν η γέννηση. Κρατιόνταν μάλιστα με απόλυτη μυστικότητα η ημερομηνία γέννησης, από φόβο μην υποφέρει η έγκυος στη γέννα.