Ήθη και έθιμα

Σήμερα Κυριακή της Τυρινής και μένα ο νους τρέχει πίσω στο χρόνο, στις αποκριές των παιδικών μου χρόνων, εκεί στο χωριό μου, το Άνω Χριστός του νομού Σερρών, στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 50.

Τα κάλαντα στο Μέτσοβο τα παλαιότερα χρόνια τα έλεγαν την προπαραμονή Χριστουγέννων μετά τις 12 την νύχτα κι οι πόρτες των σπιτιών ήταν κλειστές. Όταν ακούγεται το «Άνιη μούλτς» (Χρόνια Πολλά!), τότε ανοίγει την πόρτα ο νοικοκύρης.

Δύο φίλες από την ίδια γειτονιά του Μετσόβου, η κυρία Όπω κι η κυρία Κασσιανή, ετοιμάζουν την παραδοσιακή κρεατόπιτα που έφτιαχναν αντί για βασιλόπιτα την Πρωτοχρονιά, και θυμούνται στιγμές από τη ζωή τους και τη ζωή των γυναικών στο χωριό.

Απ' τις μεγαλύτερες γιορτές της χριστιανοσύνης είναι τα Χριστούγεννα, η Πρωτοχρονιά και τα Φώτα, που γιορτάζονταν απ' τους κατοίκους του χωριού μου με ιδιαίτερη θρησκευτική ευλάβεια, αλλά και με χαρές και τραγούδια.