Αντικείμενο της παρούσας μελέτης είναι ένα κορυφαίο έργο της πρώιμης νεοελληνικής λογοτεχνίας, το έμμετρο ρομάντσο Ερωτόκριτος, που γράφτηκε από τον Κρητικό ποιητή Βιτσέντζο Κορνάρο, γύρω στα 1600 ή ίσως λίγο αργότερα, όταν η Κρήτη βρισκόταν ακόμα υπό βενετική κυριαρχία.
Ανασφαλείς έπειτα από την ήττα τους στο µέτωπο της Αλβανίας οι Ιταλοί ανέχτηκαν, αδιαφόρησαν ή θώπευσαν επίδοξους που επιθυµούσαν οικονοµική ευαρέσκεια, διευκολύνσεις, εξουσία ή µεγαλεία.
Χειμώνιασε. Χιόνια πολλά σ' τα κορφοβούνια πέφτουν, Ρεύουν τα φύλλα των κλαριών, ξισκιώνουν τα λογγάρια,
Θολώνουν η νεροσυρμές, η βρύσες κρουσταλλιάζουν κ' οι τσελιγγάδες κουβαλούν σ' τους κάμπους τα κοπάδια.
Ήταν Σάββατο 18 Δεκεμβρίου του 1943. Μια καθημερινή ημέρα για τους φιλήσυχους Καλαρρυτινούς κτηνοτρόφους και τις οικογένειές τους, στην Γκιούλμπερη.
Το 1912, με την ιστορική απελευθέρωση της Βέροιας μετά από μισή χιλιετία Οθωμανοκρατίας, ξεκινά μία νέα πορεία για την τοπική κοινωνία και εκκλησία.
Υπάρχει μία πολύ ωραία όσο και θλιβερή ιστορία η οποία ακόμη λέγεται στα χωριά του Ασπροπόταμου και ιδιαίτερα στην Πολυθέα, την Κρανιά και τον Κλεινοβό.