Οι Βλάχοι των ορεινών όγκων του Λαιλιά, του Μενοικίου (Μπόζντα), Παγγαίου και γενικότερα της Ανατολικής Μακεδονίας είχαν σαν κύριο τρόπο έκφρασης το φωνητικό τραγούδι το οποίο αποδίδανε σε κάθε περίσταση.

Οι γιορτές των Χριστουγέννων (Κριστσιούνε, στην Παλαιομάνινα) και της Πρωτοχρονιάς μέχρι και των Φώτων, αναμένονταν με μεγάλη χαρά και θρησκευτική ευλάβεια από τους κατοίκους του χωριού μας, από τα παιδιά (για τα φραγκοδίφραγκα από τα κάλαντα!) και ιδιαίτερα από τους... χαρτοπαίκτες!

Την παραμονή ακριβώς των Χριστουγέννων έσφαζαν τα γουρούνια. Αλλού λέγεται γρουνοχαρά. Το γουρούνι είναι ο ήλιος των φτωχών!

Τούτη την ιστορία μου την έλεγε η γιαγιά μου. Η μάια ντι μβουλουάγκα. Ήταν περίφημη μαμή σε μια εποχή που οι σπουδαγμένες μαμές ήταν άγνωστες.