«Δεν τεκμηριώνεται η βλάχικη καταγωγή του Ρήγα αλλά και δε μπορεί να αποκλεισθεί. Ποιά η διαφορά δηλαδή αν ήταν βλαχικής η μη καταγωγής ο πρωτομάρτυρας του Νέου Ελληνισμού; Ούτε η σημασία του έργου του αλλάζει αλλά ούτε κι η θυσία του. Αμφότερα, αντί κοκορομαχιών, απαιτούν το σεβασμό μας»

Οι αναγνώσεις της προσωπικότητας του Ρήγα είναι πολλαπλές και σε διαφορετικά επίπεδα. Ξεκινούν από τον θεωρητικό προβληματισμό για τον ίδιο και το έργο του και φτάνουν στις αναπτυξιακές δυνατότητες του τόπου καταγωγής του.
Το τελευταίο διάστημα υπήρξε μια σειρά στερεότυπων και αντικρουόμενων μεταξύ τους δημοσιευμάτων στην εφημερίδα «Θεσσαλία» σχετικά με το πολυταλαιπωρημένο ψευδοερώτημα της «καταγωγής του Ρήγα».

Το χαρακτηρίζω έτσι διότι παρότι γνωρίζουμε ελάχιστα για τις απόψεις του ίδιου σχετικά με τον τόπο καταγωγής του, είναι το μόνο που ξέρουμε με σιγουριά. Ο ίδιος το έχει απαντήσει με την υπογραφή του: Ρήγας Βελεστινλής Θετταλός. Δηλαδή από το Βελεστίνο της Θεσσαλίας. Ακόμη κι αν η ιστορική έρευνα στο μέλλον τεκμηριώσει την υποτιθέμενη εξωθεσσαλική καταγωγή της οικογένειάς του, αυτό θα έχει για την ταυτότητα του Ρήγα ελάχιστη σημασία καθώς την είχε ο ίδιος προσδιορίσει.

Το Σαββατοκύριακο 27-28 Φεβρουαρίου 2010 ο Σύλλογος Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης "Ο Γεωργάκης Ολύμπιος" οργανώνει 2ημερη εκδρομή στο Κρούσοβο και στο Μοναστήρι (Bitola),μετά από πρόσκληση του Προξένου του  Ελληνικού Προξενείου.

Το Ελληνικό Προξενείο του Μοναστηρίου προχώρησε, μετά από 100 χρόνια, στην επανέκδοση του “Ετυμολογικού Λεξικού της Κουτσοβλαχικής Γλώσσης”, το οποίο συνέγραψε το 1909 ο Λιβαδιώτης λόγιος γυμνασιάρχης Κωνσταντίνος Νικολαΐδης.

Επρόκειτο περί ενός επιστημονικού και τυπογραφικού άθλου για εκείνα τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα και απετέλεσε μια σαφή και καθαρή απάντηση στα προπαγανδιστικά κατασκευάσματα των Ρουμάνων, αναδεικνύοντας την ιστορική και διαχρονική διασύνδεση της κουτσοβλαχικής με την ελληνική γλώσσα.

Μετά από 100 χρόνια, η επανέκδοση του μνημειώδους έργου του Κ. Νικολαΐδη, το οποίο απετέλεσε ένα άρτιο επιστημονικά όπλο άμυνας για τους βλαχόφωνους Έλληνες που έδιναν τότε τον αγώνα για την απελευθέρωση της Μακεδονίας, αποτελεί μία ευγενή ενέργεια και μία οφειλόμενη απότιση φόρου τιμής και σεβασμού στον Λιβαδιώτη συγγραφέα.

Περιποιεί μεγάλη τιμή για τον Σύλλογό μας το ότι ο Πρόξενος της Ελλάδας στο Μοναστήρι, μάς πρότεινε να παρουσιάσουν μέλη του Συλλόγου μας το λεξικό, σε ειδική τελετή υπό την αιγίδα του Ελληνικού Προξενείου, στο βλαχοχώρι του Κρουσόβου.

Διαβάστε περισσότερα...

Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 10 χρόνων απο την ίδρυση του ο Σύλλογος Βλάχων "Μοσχόπολη", με έδρα την πόλη των Σκοπίων, πραγματοποίησε την Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010 τα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας "Απο την ζωή των Βλάχων στα 1900" στα Σκόπια. O χωρος της εκθεσης ειναι ο ισογειος εκθεσιακος χωρος της Έκθεσης των Σκοπίων.

Η συγκεκριμένη έκθεση  ανήκει στο Ίδρυμα Εγνατία Ηπείρου, το οποίο και τη χρηματοδοτεί εξ ολοκλήρου. Πρόεδρος του ιδρύματος είναι ο πρώην δήμαρχος Μετσόβου και πρώην βουλευτής και ευρωβουλευτής Ιωάννης Αβέρωφ και επιμελητής της έκθεσης ο ιστοριοδίφης συγγραφέας Αστέριος Κουκούδης. H εκθεση μεταφέρθηκε στα Σκόπια αφού πρώτα φιλοξενήθηκε στο Μοναστήρι και την Στρουγγα.

Η έκθεση πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του Γραφείου Συνδέσμου της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Παρολη την χιονόπτωση και το κρύο στα εγκαίνια της έκθεσης παραβρέθηκαν πολλές δεκάδες μέλη του συλλόγου και πολλοί κάτοικοι των Σκοπίων βλάχικης καταγωγής. Την εκδήλωση ζέσταναν με την πάντα αυθεντική μουσικό-χορευτική τους παράδοση ο Σύλλογων Βλάχων Νομου Σερρών "Γιωργάκης Ολύμπιος"

Ο Σύλλογος "Μοσχοπολη" τίμησε τον εμπνευστή της έκθεσης για την συλλογική του προσφορά μέσα από το ερευνητικό και συγγραφικό του έργο. Η έκθεση ευλεπιστει να ταξιδέψει στην ελληνική επικράτεια και τη διασπορά.

Οι ενδιαφερόμενοι σύλλογοι και φορείς μπορούν να απευθυνθούν στον Ίδρυμα Εγνατία - Ηπείρου στα Ιωάννινα. http://www.egnatiaepirusfoundation.gr/contacts.htm

Παράλληλα με την έκθεση κυκλοφορεί ο αντίστοιχος τόμος στα ελληνικά και αγγλικά!

Τα Λιβάδια του Πάικου έως το 1944, ήταν ένας από τους ακμαιότερους κτηνοτροφικούς οικισμούς της Μακεδονίας. Κτισμένα πάνω στα υψηλότερα οροπέδια του Πάικου, στα χίλια διακόσια μέτρα υψόμετρο, τα Λιβάδια, πριν τον τελευταίο μεγάλο παγκόσμιο πόλεμο, αποτελούνταν από δυο οικισμούς: τα Μεγάλα Λιβάδια χτισμένα στη βορειοανατολική πλευρά του μεγαλύτερου οροπεδίου,  με οκτακόσια  σπίτια και τέσσερις χιλιάδες κατοίκους, και τα Μικρά Λιβάδια στη νότιο δυτική πλευρά με ογδόντα σπίτια και περίπου τετρακόσιους κατοίκους. Οι κάτοικοι του δίδυμου οικισμού, Ελληνόβλαχοι καταγόμενοι από περιοχές της Άνω Μακεδονίας όπως τη Μοσχόπολη και τη Γράμμουστα αλλά και από τη Πίνδο όπως το Περιβόλι, τη Σαμαρίνα και τα χωριά του Ασπροποτάμου, πρωτοεγκαταστάθηκαν στην περιοχή προς τα τέλη του 18ου αιώνα.