Πολιτισμός

Θα ήθελα πριν από όλα να ευχαριστήσω όλους όσους με βοήθησαν κατά την επιτόπια έρευνα στο Περιβόλι Γρεβενών όταν πριν από αρκετά χρόνια το 1995 επιχείρησα την πρώτη γνωριμία με το χωριό. Χρωστάω ευχαριστίες στον Λάκη τον Ζόμπουρα και στην μητέρα του Βασιλική, στην κυρία Ουρανία την Τσιλινή στην οικογένεια του κ. Γιώργου του Κουσκουρίδα και τέλος στην θειά –Γουλίκα Πατακιούτα που δεν είναι πια μαζί μας για τα τραγούδια που μου τραγούδησε και εδώ στο Περιβόλι και στο Βελεστίνο. Κάποια από τα τραγούδια που καταγράφηκαν τότε θα τα παρουσιάσουμε εδώ μια που βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο.
Οι σύλλογοι αποτελούν ουσιαστικά μία μεταφορά της κοινωνίας του χωριού στο χώρο. Δεν μεταφέρεται η κοινωνία του χωριού εξ ολοκλήρου με τις δομές της τις λειτουργίες της καθώς οι περιοχές ιδρύσεως των συλλόγων από την φύση τους δεν παρέχουν τις προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο. Άλλωστε σε μία τέτοια περίπτωση δεν θα υπήρχε λόγος δημιουργίας συλλόγων. Άρα οι σύλλογοι δημιουργούνται όταν για διαφόρους λόγους οι δομές της κοινωνίας του χωριού ή μιας παραδοσιακής κοινότητας αρχίζουν να γνωρίζουν την διάσπαση και η κοινότητα αρχίζει να αισθάνεται τον κίνδυνο της αποξένωσης των μελών της κάτι που οδηγεί πολύ συχνά στην εγκατάλειψη των εθίμων και όλων των άλλων στοιχείων που σχετίζονται με αυτά.

Κύριε Υπουργέ Κύριε Νομάρχη , κύριε Δήμαρχε κυρίες και κύριοι,
Ακούσαμε το καλό συνάδελφο και το φίλο κ. Βασίλη Καϊμακάμη να μας εξιστορεί βήμα – βήμα το χρονικό της αναβίωσης των Ολυμπιακών αγώνων και τη συνεισφορά των Βλαχοφώνων Ελλήνων σ ΄αυτήν. 
Πιστεύω ότι θα είμαι σύντομος στην εισήγηση μου αντιλαμβανόμενος την κούραση σας.
Στις 25 Μαρτίoυ 2004 συμπληρώθηκαν 108 χρόνια από την τέλεση των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα.Ημέρα σημαδιακή για τον Ελληνισμό, την ημέρα της Εθνικής Παλιγγενεσίας και του Eυαγγελισμoύ της Θεοτόκου, έμελλε να ιδρυθεί ένας παγκόσμιος θεσμός που στηρίχθηκε στο πνεύμα αδελφoσύνης και συμφιλίωσης των λαών, αλλά που συνετέλεσε επίσης στη διαμόρφωση και ισχυροποίηση της νεοελληνικής ταυτότητας, αποτελώντας μία γέφυρα με το παρελθόν του Ελληνισμού

Ο πιστός φίλος και προστάτης της ελληνικής κτηνοτροφίας
Εδώ και αιώνες ο ποιμενικός σκύλος είναι ο αχώριστος σύντροφος και ο πιστός φύλακας των τσομπάνηδων και των κοπαδιών. Με χαρακτηριστικά προσαρμοσμένα από τα βάθη των αιώνων στις δύσκολες συνθήκες της ορεινής κτηνοτροφίας, είναι δυνατός και όμορφος.
Αυτός είναι, με λίγα λόγια, ο Ελληνικός Ποιμενικός, μία πανάρχαια φυλή σκύλου που ζει στην ορεινή Ελλάδα και που – δυστυχώς – στις μέρες μας μειώνεται πληθυσμιακά.
Οι πρώτες αναφορές για τον Ελληνικό Ποιμενικό γίνονται στην αρχαία ελληνική μυθολογία όπου ο θεός Απόλλωνας εξημέρωσε το σκύλο για να συντροφεύει τη θεά 'Aρτεμη στο κυνήγι. Κατά το Νίκανδρο οι ηπειρωτικοί σκύλοι πλάστηκαν από τον Ήφαιστο. Οι αρχαίες πηγές μας πληροφορούν, ότι πρόγονοί μας διέκριναν τις φυλές των σκύλων σε δύο βασικές κατηγορίες, τους κυνηγετικούς και τους ποιμενικούς. Οι ποιμενικοί ονομάζονταν και «Μολοσσοί», επειδή η αρχαία ελληνική Μολλοσία ήταν η σημερινή Ήπειρος - ή «Ηπειρωτικοί».

Οι Γραμμουστιάνοι Βλάχοι, διασκορπισμένοι σήμερα σε όλη τη Βαλκανική, προέρχονται ως γνωστόν από τα βλαχοχώρια του ορεινού όγκου του Γράμμου. Η βλάχικη αυτή ομάδα οικισμών με κέντρο τη Γράμμουστα ή Γράμμουστη, αποτελούνταν από τη Φούσα ή Φούσια, το Βετέρνικο ή Βετεάρνικ’, το Λιβάδι, το Πισκοχώρι, τον Άγιο Ζαχαρία ή Ζαγάρ’ ή Σφάντου Ζαχαρίε, την Αετομηλίτσα ή Ντένισκου ή Ντέντσκο, το Πληκάτι , την Κιάφα, τη Νικολίτσα ή Νικουλίτσα, την Άρζα και τη Δάρδα.