Το κίνητρο για τη συγγραφή του πονήματος¹ που κρατάτε στα χέρια σας ήταν ένα και μοναδικό: η αγάπη για τον τόπο και τη γενέθλια γή των προγόνων μου.

Ακούγεται συνήθως πεζό, και χιλιοειπωμένο, ειδικότερα από όλους αυτούς που κατά καιρούς επεχείρησαν και έγραψαν κάτι για το δικό τους προσφιλή τόπο. Αλλά αυτή είναι η αλήθεια.  Γράφοντας τούτες τις σελίδες, είχα στο νου μου πρώτα απ’ όλα τους Λιβαδιώτες.
Τους Λιβαδιώτες που έζησαν τα Λιβάδια των παιδικών τους χρόνων, και θάθελαν να ξαναθυμηθούν αλλά και να μάθουν κάτι περισσότερο για την καταγωγή τους και τη γενέτειρά τους. Επίσης τους νεώτερους Λιβαδιώτες δεύτερης και τρίτης γενιάς, που στη μεγάλη τους πλειοψηφία ζούνε στα αστικά κέντρα.

Αυτούς  που επιθυμούν να ικανοποιήσουν μια ανθρώπινη ανάγκη, την ανάγκη του να ανήκουν σε ένα μοναδικό και διακριτό υποσύνολο, σ’ αυτό  του Μεγαλολιβαδιώτη, του Λιβαδιώτη του Πάικου.
Επίσης είχα στο νου μου τους Λιβαδιώτες που δεν υπάρχουν ανάμεσά μας πια. Αυτούς  που  θάθελαν να πούνε στο εγγόνι ή το δισέγγονό τους μια ιστορία των παιδικών τους χρόνων, ένα παραμύθι, ένα τραγούδι για το  αγαπητό τους χωριό.

Την Κυριακή 1η Νοεμβρίου 2009 μαζί με το «Εθνος της Κυριακής» κυκλοφορεί ο πρώτος τόμος της σειράς «Ρίζες Ελλήνων», αφιερωμένος στους Βλάχους.
Πρόκειται για μία μοναδική, πρωτότυπη και εξαιρετικά σημαντική σειρά πολυτελών βιβλίων για τις ρίζες, την ταυτότητα, την ιδιαίτερη καταγωγή των Ελλήνων.
Ηθη και έθιμα, στολές-φορεσιές, οικιακά σκεύη, λαογραφικό υλικό, γλωσσικά ιδιώματα, οικισμοί-εγκαταστάσεις, κατοικίες, συνεντεύξεις επωνύμων, ιδιαίτερη κουζίνα-συνταγές και όλα όσα χαρακτηρίζουν μοναδικά τις «Ρίζες των Ελλήνων» είναι συγκεντρωμένα σε καθένα από τα πολυτελή βιβλία που θα κυκλοφορήσουν μαζί με το «Εθνος της Κυριακής»

Η Εταιρεία Φίλων των Μνημείων της Παλαιομάνινας Αιτωλοακαρνανίας ιδρύθηκε το 1997 με σκοπό της διάσωση, ανάδειξη και αξιοποίηση της πλούσιας πολιτιστικής κληρονομιάς και (βλάχικης) παράδοσης του χωριού..

Είναι ένα από τα μεγαλύτερα (σήμερα αριθμεί γύρω στους 800 μόνιμους κατοίκους, έναντι 2.000 περίπου το 1961) από τα έξι αμιγώς βλαχοχώρια της Ακαρνανίας. Οι πρόγονοί τους, νομάδες κτηνοτρόφοι έως τις αρχές του 1860, κατέβαιναν το χειμώνα από τα ηπειρωτικά βουνά (Κεφαλόβρυσο Ιωαννίνων) στα χειμαδιά της Ακαρνανίας.

To Λεύκωμα αυτό είναι αποτέλεσμα μιας επίπονης και δύσκολης προσπάθειας.
Καρπός της επιθυμίας ενός ανθρώπου να αναδειχθεί ο τόπος που γεννήθηκε και μεγάλωσε.

Κατά τη διάρκεια της έρευνας και συλλογής επισκέφτηκα όλα τα σπίτια των συγχωριανών μου. Με λύπη μου άκουγα πως σημαντικό φωτογραφικό υλικό, είτε είχε υποστεί τη φθορά από φυσικές καταστροφές, είτε είχε χαθεί ολοσχερώς στη λαίλαπα της φωτιάς κατά τη διάρκεια της Κατοχής ή του Εμφυλίου.
Είχα την αίσθηση ότι έδινα μάχη με το χρόνο. Με ενθάρρυνε η πίστη ότι η συλλογή κι η ηλεκτρονική αρχειοθέτηση του υλικού θα συνέβαλε στη διάσωση του πολύπτυχου παρελθόντος της ορεινής μου πατρίδας. Προχώρησα με την πεποίθηση ότι η αξία αυτής της δουλειάς ξεπερνά τη συγκυρία ή την έκδοση ενός λευκώματος κι ότι θα επαυξάνεται με το χρόνο καθώς θα καθίσταται ολοένα και πιο πολύ και για περισσότερους σημείο αναφοράς και μέσο αναζήτησης της πολύπλευρης ιστορίας της Μηλιάς.