Πίτα ντι πράσσι (Μουλιάτα) Πρασόπιτα

Πίτα ντι πράσσι (Μουλιάτα) ΠρασόπιταΥλικά για τη ζύμη: Αλεύρι (όσο πάρει), νερό (δυο ποτήρια), αλάτι (μια κουταλιά).

Ετοιμάζουμε τη ζύμη για την πίτα και τη χωρίζουμε σε τέσσερα κομμάτια, ένα μεγάλο και τρία μικρά. Τα τοποθετούμε σε μια αλευρωμένη επιφάνεια και τ’ αφήνουμε για λίγο (να ξεκουραστεί η ζύμη), ώσπου να ετοιμαστεί η γέμιση.

Γέμιση: Δύο (2) κιλά πράσα, ανάλογα με το μέγεθος του ταψιού (στρογγυλού) που θα χρησιμοποιήσουμε. Τα κόβουμε σε κομμάτια, πάχους ενός δακτύλου περίπου, τα βάζουμε σε μια κατσαρόλα, τα μαραίνουμε λίγο με το λάδι, προσθέτουμε πιπέρι κόκκινο, αλάτι, ρίχνουμε νερό και τα μαγειρεύουμε κανονικά σε σιγανή φωτιά, έως ότου τελειώσει σχεδόν το νερό.

Αλευρόπιτα ή κασιόπιτα

ΚασιόπιταΑλευρόπιτα ή Κότσιε αρούκε ή Κασσιόπιτα

Υλικά Αλεύρι, Νερό, τυρί φέτα (τρίμμα), αλάτι

Ανακατεύουμε καλά σε ένα μπωλ όλα τα συστατικά -σε ανάλογη ποσότητα- μέχρις ότου γίνει χυλός.
Σε ένα ταψί που το έχουμε αλείψει με βούτυρο ή λάδι, ρίχνουμε μια στρώση από το μίγμα και το βάζουμε - σε γάστρα, σόμπα ή ηλεκτρική κουζίνα τη σημερινή εποχή - να ψηθεί για λίγο.
Στη συνέχεια βγάζουμε το ταψί από το φούρνο, ρίχνουμε βούτυρο ή λάδι και άλλη μια στρώση από το χυλό. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται για 3 - 4 φορές ακόμη.Έτσι η πίτα ψήνεται φύλλο - φύλλο για αυτό και το όνομα της είναι ¨κότσιε αρούκε" δηλαδή ψήνω και ρίχνω.

Παραδοσιακές Λιβαδιώτικες Συνταγές (2ο μέρος)

livadi-mageiriki2Οι γνήσιες συνταγές της Θείτσα - Σιούδως!  2ο μέρος
«ΝΤΙΓΚ'ΑΤΟΥΡΑ» 
Και βέβαια οι συμπατριώτες μας, όπου κι αν βρίσκονται, ξέρουν τη λέξη αυτή και το τι σημαίνει στην πράξη. 'Η μάλλον στη γεύση. Γιατί όλοι μας, λίγο πολύ, απολαύσαμε στις δύσκολες (αλλά  νόστιμες) εποχές το φαγητό (τρόπος του λέγειν) αυτό. Η «Ντιγκ'ατούρα» λέγεται και «παπάρα» ή επί το ελληνικότερον θριψάλα. Στο Λιβάδι η συνταγή είναι ενδιαφέρουσα. Οι συνταγές μάλλον.

 

Παραδοσιακές Λιβαδιώτικες Συνταγές (1ο μέρος)

ΜπατσαριάΟι γνήσιες συνταγές της Θείτσα - Σιούδως!  1ο μέρος

ΠΟΥΣΚ'Α!
 Το ξύδι αποτελούσε ένα βασικό στοιχείο της καλοκαιρινής λιβαδιώτικης διατροφής. Ιδιαίτερα μάλιστα χρησιμοποιούνταν το ξύδι στον κάμπο του Λιβαδίου, κυρίως στο θερισμό. Οι θεριστές έτρωγαν κατά κανόνα ψωμί και ξύδι! Το ξύδι θεωρούνταν αντι-ιδρωτικό, αντιθερμικό και λιποδιαλυτικό (και είναι πράγματι έτσι...).
Η διαιτολόγος μας θείτσα Σιούδω θα μας δώσει μερικές εύκολες συνταγές και συμβουλές που έχουν σχέση με το ξύδι.

Αναζήτηση