Στην εισαγωγή της πρώτης έκδοσης ζήτησα την επιείκεια των ειδικών στην προσπάθεια μιας απλής καταγραφής και μετάφρασης λέξεων του βλάχικου ιδιώματος της πατρίδας μου Λάιστας.

Οι Βλάχοι των ορεινών όγκων του Λαιλιά, του Μενοικίου (Μπόζντα), Παγγαίου και γενικότερα της Ανατολικής Μακεδονίας είχαν σαν κύριο τρόπο έκφρασης το φωνητικό τραγούδι το οποίο αποδίδανε σε κάθε περίσταση.

Οι γιορτές των Χριστουγέννων (Κριστσιούνε, στην Παλαιομάνινα) και της Πρωτοχρονιάς μέχρι και των Φώτων, αναμένονταν με μεγάλη χαρά και θρησκευτική ευλάβεια από τους κατοίκους του χωριού μας, από τα παιδιά (για τα φραγκοδίφραγκα από τα κάλαντα!) και ιδιαίτερα από τους... χαρτοπαίκτες!

Την παραμονή ακριβώς των Χριστουγέννων έσφαζαν τα γουρούνια. Αλλού λέγεται γρουνοχαρά. Το γουρούνι είναι ο ήλιος των φτωχών!