Πολιτισμός

Περιβόλι 7 Σεπτεμβρίου. «Μέγας Εσπερινός» παραμονή της «Στα-Μαρία νιίκα» στον Άη Γιώργη. Στον ήχο της καμπάνας διαπερνά το «Μεσοχώρι» μία φράση: « βα ιάσα σίγνιλι». Ο κόσμος αφήνει την πλατεία και κινείται προς την «περιοχή», όπως ονομάζεται ο αυλόγυρος της εκκλησίας του Άη-Γιώργη.
Από τη δυτική πόρτα του ναού εξέρχονται με τάξη στην αυλή, πρώτα το εκκλησίασμα κρατώντας τις οικογενειακές του εικόνες και παρατάσσεται δεξιά κι αριστερά του πλακόστρωτου περιγράμματος στη νοτιοδυτική πλευρά εξωτερικά του ναού.
Ακολουθούν τα παιδιά με τα εξαπτέρυγα, και κατόπι βγαίνουν απ’ το ναό οι εύζωνοι κρατώντας «Σίγνιλι», το μεγάλο «μπριγιάκι» του Αγίου Γεωργίου με τα δύο μικρότερα και την ασημοσκέπαστη εικόνα του προστάτη του τόπου Αγίου.

Αν κάποιος επιχειρήσει να κατανοήσει τη συναισθηματική σχέση των Συρρακιωτών με το χώρο τους, το γενέθλιο τόπο στο παρελθόν, τη φαντασιακή εντοπιότητα για τους γεννημένους στο αστικό κέντρο απογόνους των παλιών ημινομάδων[1], η διερεύνηση της ταξινόμησης των εκκλησιών που υπάρχουν μέσα στα όρια της Συρρακιώτικης γεωγραφίας είναι ένας ασφαλής οδηγός. Εκτός από τον άγιο Νικόλαο, το Συγκέντρου (Άγιος Πέτρος αρχικά, Άγιοι Απόστολοι στη συνέχεια)[2], ο Προφήτης Ηλίας, ο Σωτήρας και η Παναγία οριοθετούν τον καλοκαιρινό χρόνο, την ευφρόσυνο περίοδο, κατά την οποία η κοινότητα ανασυγκροτούνταν μετά την αναγκαστική χειμωνιάτικη υπερορία  της στον κάμπο[3]. Ο εορτολογικός κύκλος που προαναφέρθηκε συνεχίζει να λειτουργεί ως συνεκτικός ιστός για τη διεσπαρμένη στα αστικά κέντρα κοινότητα, με κορύφωση το Δεκαπενταύγουστο[4].

Βλάχοι-Αρμάνοι οδίτες, δηλ. φύλακες οδικών διαβάσεων, και αγωγιάτες / κιρατζήδες* μεταφορείς ανθρώπων και αγαθών, στοίχειωναν κάποτε την πιο πολυσύχναστη και πιο σημαντική περιοχή του ελληνο-ρωμαϊκού κόσμου στον χώρο της χερσονήσου του Αίμου, την Ήπειρο και τη Μακεδονία, τις οποίες διέσχιζαν η Βασιλική Οδός των Μακεδόνων και η Εγνατία Οδός των Ρωμαίων, την αλλιώς Calea atsea Marea «Τον Μεγάλο Δρόμο» των Βλάχων. Οι πρώτοι βλαχόφωνοι αγωγιάτες, που καταγράφονται από την Ιστορία, είναι αυτοί που στις αρχές του 7^ουαιώνα συμπορεύονται με τον βυζαντινό στρατό σε εκστρατεία εναντίων των Αβάρων, όταν η μούλατου ενός γέρνει το φορτίο με τις αποσκευές και ο σύντροφός του τον ειδοποιεί με το περιβόητο πια torna, torna, frater «γέρνει,γέρνει, αδερφέ!».

Με μια σεμνή τελετή βράβευσης των μελών της πολιτιστικής κίνησης «Μέθεξις» από το Δήμο Βορείων Τζουμέρκων για τη δωρεά περίπου 50 φωτογραφικών πινάκων μεγάλων διαστάσεων στο Συνεδριακό Κέντρο Συρράκου αλλά και τη γενικότερη προσφορά τους στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου, έκλεισε ο τετραετής κύκλος της έκθεσης φωτογραφίας και του πολιτιστικού «εγχειρήματος» με τίτλο: «Συρράκο- Πέτρα και μνήμη και Φως- Ένα ταξίδι στο Χτες και το Σήμερα μέσα από την εικόνα, το λόγο και τον ήχο».
Τα μέλη της «Μέθεξις» Ηλίας Γκαρτζονίκας, Δημήτρης Γκαρτζονίκας, Χρήστος Κατσάνος και Βαγγέλης Γιωτόπουλος, από το 2009 ως το 2013, μέσω της έκθεσης και της εκδήλωσης που την πλαισίωνε σε κάθε τόπο που ελάμβανε χώρα (Συρράκο, Περιστέρι Αττικής, Γιάννινα και Πρέβεζα) και περιελάμβανε 17 επιμέρους δράσεις, εφάρμοσαν την τεκμηριωμένη άποψή τους για έναν πολυδιάστατο τρόπο προβολής τόπων με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, ο οποίος να ανταποκρίνεται στις συνθήκες και απαιτήσεις του 21ου αιώνα.