Για άλλη μια φορά αποτίουμε σήμερα φόρο τιμής στο Ολοκαύτωμα της Κουτσούφλιανης. Μέρα μνήμης η σημερινή. Μέρα που πρέπει να μας θυμίζει ότι οφείλουμε να αντιστεκόμαστε και να βάζουμε το σύνορο όταν κι όπου πρέπει.
Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη περίοδο για την Πατρίδα.Και φαίνεται ότι έχουμε ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε από την ιστορική μνήμη, τις πράξεις που καταγράφηκαν με θετικό πρόσημο στη συλλογική συνείδηση του Έθνους. Ταυτόχρονα έχουμε ένα μεγάλο χρέος. Τη μεταλαμπάδευσή τους στις νεώτερες γενιές.
Ήταν και τότε, το 1898, το ελληνικό κράτος ήταν χρεωκοπημένο και ηττημένο στρατιωτικά.
Αυτό δεν πτόησε τους Κουτσουφλιανίτες Βλάχους να διαλέξουν.
Και διάλεξαν την Ελπίδα που μόνο μια ελεύθερη Πατρίδα μπορεί να προσφέρει.
Διάλεξαν την προοπτική που μόνο η δουλειά κι η δημιουργική Πράξη και Σκέψη εγγυώνται.