Η παρούσα εργασία πραγματεύεται το ζήτημα της πολιτισμικής ταυτότητας και της μνήμης των κατοίκων του Μοναστηρίου.

Η παρούσα μελέτη έχει, την αρχή της σε μια εποχή που, φοιτήτρια ακόμα, συνειδητοποιούσα ένα δυαδισμό στην κοινωνία του Μετσόβου που ζούσα και ταυτόχρονα μια ιδιομορφία, που με οδηγούσε στη διαπίστωση της παρουσίας ενός κοινωνικού συνόλου, που υπήρχε αυτόνομα και εκφραζόταν με λειτουργίες που διέφεραν απ’ αυτές της πόλης.

Το υπό εξέταση θέμα διαπραγματεύεται για πρώτη φορά συνολικά την ελληνική εκπαίδευση στο συγκεκριμένο χώρο της Βόρειας Ηπείρου κατά την ύστερη Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Στην παρούσα εργασία το ενδιαφέρον μας εστιάζεται στη βλαχόφωνη κοινότητα του Κεφαλοβρύσου της οποίας μείζον χαρακτηριστικό, που τη διαφοροποιεί από όμορες κοινότητες, είναι η μαζική μετανάστευση, ουσιαστικά η ολοκληρωτική σχεδόν μετακίνησή της προς την Ομοσπονδιακή Δυτική Γερμανία, από τη δεκαετία του 1960 και μετά.