Ένα τοπίο είναι ένα κείμενο που καλούμαστε να διαβούμε, να δούμε και να διαβάσουμε. Ένα τοπίο αποτυπώνει το παρόν, φέρει ωστόσο κι ανεξίτηλα τα σημάδια του παρελθόντος. Στο χώρο θα μπορούσαμε να πούμε ότι συντελείται το αέναο μνημόσυνο της διαχρονίας στη συγχρονία. Η μνήμη, σύνθεση των στοιχείων του γεγονότος και των τεχνικών εγγραμματισμού του από την ανθρώπινη δραστηριότητα στο παρόν, καταγράφεται, αντικατοπτρίζεται στο τοπίο. Το τελευταίο νοείται ως το σύνολο των στοιχείων του φυσικού χώρου και της ανθρώπινης παρουσίας.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Πρέβεζα και Συρράκο. Πρεβεζάνοι και Συρρακιώτες.
Δυο λέξεις, δυο περιοχές που φωτίζουν την Ήπειρο και την Ελλάδα στο διάβα των χρόνων και η μια περιέχει και περιέχεται στην άλλη.
Η Πρέβεζα, το λιμάνι, είσοδος και έξοδος για την ευλογημένη μα και πολύπαθη γωνιά της Ελλάδας, την Ήπειρο.
Μα και ο τόπος. Η εύφορη γη και η θάλασσα με τα καλά της.Και οι Συρρακιώτες. «Κτηνοτρόφοι» και «Ραφτάδες» μιας κωμόπολης και ενός χωριού που η ανάγκη μα και το «είναι» τους, τους έκανε συχνά να ταξιδεύουν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και σαν τα ταξιδιάρικα πουλιά να ξαναγυρίσουν όταν θα ξανάρχονταν η ώρα.

Πέρασαν 20 ολόκληρα χρόνια από τότε που πήραμε κάποιοι λίγοι τυχεροί στα χέρια μας, το βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών (29-12-1989), βιβλίο: «Η Φούρκα της Ηπείρου (Ιστορία - Λαογραφία)», του αξιοσέβαστου συγχωριανού μας κ. Χρήστου Γ. Εξάρχου.

Το βιβλίο αυτό, αποτελεί έργο ζωής για τον ίδιο, μια που αφιέρωσε 50 ολόκληρα χρόνια για την συλλογή των πολύτιμων και μοναδικών πληροφοριών που περιέχονται σε αυτό. Και για την Φούρκα, αποτελεί κειμήλιο ξεχωριστής αξίας, μια που καταγράφει, διασώζει και διαδίδει την ιστορία, την παράδοση, τα ήθη και τα έθιμά της.

Σταδιακά και από τις αρχές του 19ου αιώνα, η Κατερίνη εξελίχθηκε σε διοικητικό και εμπορικό κέντρο της περιοχής ανάμεσα στα Πιέρια και τον Όλυμπο. Εκείνη την εποχή, η περιοχή της Πιερίας αποτελούσε μία από τις ανατολικότερες περιφέρειες κάτω από την εξουσία του Αλή Πασά των Ιωαννίνων. Στα χρόνια της παντοδυναμίας του, η εξουσία του έφτανε μέχρι το λιμανάκι του Ελευθεροχωρίου, τη σημερινή Μεθώνη.
Τοποτηρητής της κυριαρχίας του Αλή στη περιοχή ήταν ο γιος του Βελή Πασάς, ο οποίος με έδρα το θεσσαλικό Τύρναβο φρόντιζε για την υποταγή των πάντων στη θέληση του πατέρα του. Τα χρόνια αυτά, o οικισμός της Κατερίνης παρουσιάζεται ως ένα χωριό με 140 σπίτια και, κυρίως, χριστιανούς κατοίκους. Ωστόσο, υπήρχαν και ορισμένοι μουσουλμάνοι κάτοικοι τουρκικής ή και αλβανικής καταγωγής.